Reisverslag Oekraïne najaar 2017

Je hebt mijn hart bewogen…

Daar lig je dan in je bedje, heen en weer te wiegen. Heen en weer, heen en weer….want dat voelt vertrouwd. Het koekje wat je gekregen hebt ligt in stukjes in je bed, je nek en hoofd zitten onder de kruimels. Mijn hart huilt en schrik van jou afwezige blik, die mooie donkere ogen, ze staren in het niets. Mijn hart huilt en ik reageer direct, ik pak je op uit je bedje, je verschrikt en verstijft. Ik houd je tegen mij aan, je bent heel warm…..koorts!

Op schoot zitten gaat wel alleen je raakt geen speelgoed aan en je kijkt alle kanten op. Wanneer ik je omdraai en je aan kijk, draai je je ogen weg, bang om mij te lang aan te kijken. Wanneer je eindelijk in slaap valt in mijn armen, je vertrouwd genoeg voelt en je je ogen durft te sluiten lig je vredig te slapen, even geen onrust…. Wanneer je je ogen opent kijk je me aan en draai je ogen niet weg.

Je onderzoekt mijn gezicht en durft telkens wat langer in mijn ogen te kijken. Wanneer ik je later weer terug leg in je bedje begint het wiegen weer, heen en weer, heen en weer want dat voelt vertrouwd. Morgen kom ik weer bij je….dat beloof ik je. Je hebt mijn hart gestolen…

Kitty Kroeze